اگه ميخوايد كسي رو براي هميشه ترك كنيد (حتي بعد از يك مشاجره ي وحشتناك)، سعي كنيد دوستانه ازش خدافظي نکنید. اگه می شد می گفتم بدوت تصویر رهاش کنید ولی چون نمیشه میگم سعی کنید تیتراژ پایانی فیلم رو جوری تموم کنید که حس کنه بی خودی بلیط خریده حتی اگه مطمئن باشید فیلمتون شاهکار تاریخ سینمای عمرتون باشه! نباید بذارید طرف مقابلتون يك عمر محدود به یک تصویر یا فیلم بمونه! يك عمر... خیلی کوتاهه و طرفتون اگه الان عزیز نیست یه موقعی براتون خیلی عزیز بوده پس بذارید بره دنیاهای دیگه و تصاویر دیگه رو هم ببینه!
اگه طرف مقابل آدم خاطره-بازي باشه و نتونه خاطراتشو كنار بزاره و... كسي دلش مياد سهمش كوبيدن در ماشين باشه؟! به هر حال نسل اينجور آدمها هنوز منقرض نشده!
ممنون که بهم سر زدید :) در مورد پستتون اما . خیلی وقتا نمی شه خوب تموم کرد ... و اکثرا یک تصویر بد واسه آدم به یادگار می مونه و این خیلی تلخه متاسفانه ...
ما آدما (اگه آدم باشیم) پوست کلقت تر از اونی هستیم که فکر می کنیم! عزیزترین هامونو به خاک می سپاریم و بعد میندازیم گردن دمای خاک (نمونه اش خودم که هنوز بعد از بابام زنده ام و اونقد خوشم که با این زندگی که چارچنگولی به بد و خوبش چسبیدم)! می دونم خاک دل به سردی خاک این کره ی سیاه به گل نشسته نیست ولی خب! یه مثل خوابگاهی هست که میگه لابد اونی که ترکش کرده اونقدر بزرگ بوده که جای خالیش رفیقمونو به تقلای دست و پا کردن یکی جایگزین انداخته( دلداریی که به خودمون میدیم:)))! هم من می دونم هم تو که خیلی سخته ( مردن ازش راحت تره به خدا!) ولی بیا کمی دروغ بگیم! به قول نادر ابراهیمی بگذار انسان دروغ های قشنگ (؟) را باور کند! میگی قشنگ نیست؟ خب یه جوری دورغ بگو که قشنگ باشه! ما که تو واقعیت هاشم قشنگیی ندیدیم ولی تو نوشته های شما چرا!
chera adam bayad delesh bekhad baraye digaran khaterate gham angiz besaze in tasvire ghashang khaterei mishe ke hamishe ashkesho dar biare na inke khoshhalesh kone
خیر قربان. مخالف نظرتون هستم. وقتی دارید می روید بزنید تصویر را داغان کنید. مبادا اینکه آن بنده خدا بخواهد یک عمر فقط با یک تصویر زندگی کند! آن تصویر خودش امید می سازد. امید نسازید جان من، امید نسازید دوست من، بگذارید بروید و چیزی را جا نگذارید. ببرید همه چیزتان را. نکنید آقا! از این نصیحتها نکنید.
نميدانم دوستاني كه مخالفند... تا بحال تجربه ي اينكه تصوير آخري رو كه بسيار تلخه مرور كنن و با خودشون بگن كاش اينجوري تموم نميشد؟! يه خداحافظي محترمانه يه پايان تلخه اما خيلي جاها يه خداحافظي بد ميتونه يه تلخي بي پايان باشه
باهات موافقم شدید ! چون خودم تجربه کردم هم با پایان تلخو هم با یه تصویر قشنگو ! هنوزه هنوزه اون لحظه ی آخرو قشنگ از ذهنم نمیرهبا اینکه خودش مدتهاست رفته !
باشه به خاطر شما! به خاطر الی!میگم یه پایان تلخ بهتر از تلخی بی پایانه! ولی این پایان و تلخی برای هر کسی معنی خودشو داره واسه همینم نظرا فرق می کنه. شما رو نمی دونم ولی خداییش خودم می تونم خودمو ببینم لای نوشته هام که چه جوری دارم مستأصل دست و پا میزنم! خودم می دونم دارم حرف مفت می زنم. هیشکی نمی خواد پایان رو ببینه! من یکی حداقل نه! یهو می بینی تموم شد! نه تو می فهمی چطوری نه اون! یهو! همینجوری! یه دفعه! بعد اینجا اومدم کلیک کلیک رو اعصاب مردم تایپیدم که آره جانم اگه قراره تموم شه اینجوری تموم شه بهتره نه اونجوری! انگاری که ملت موندن تا من بیامو با توصیه هام مستفیضشون کنم تا کات کنن!هه!
فیلم رو یه بار دیگه ببین فقط همون نسل در حال انقراضش -که به قول شما هنوز منقرض نشدن-فراموش نمی کنن خاطره هاشونو! همونها هم زندگی بقیه ی کارکترهای فیلم رو که داشتن بدون خاطراتشون روزگار می گذروندن از هم می پاشونن!حالا شما هم شدی لنگه ی همونا! درد خودخواسته تونو تزریق نکنین به دیگران پلیییییییییییز! خیلی ها رو دیدم که خیلی هم خووووووووووب فراموش می کنن! بگذریم از بلاهت مثلاً آدم هایی مثل من که...بگذریم!
موقعی که می خواستم رابطمو تموم کنم بهش گفتم می خوام برا آخرین بار ببینمش .براش یه 1 گل رز خریدم بهش گفتم به این دلیل براش یه دونه گل خریدم چون هیچ وقت حضورمو تو زندگیش جدی نگرفت.این یه دونه بخاطر وجوده خودشه .خیلی دوستانه یه نوشیدنی خوردیم. نیم ساعت پیش هم بودیم بعدش برا همیشه جدا شدیم.حالا اون دیدار شده کابوس زندگیم و هیچ وقت نمی تونم فراموشش کنم.
خوب يا بد خداحافظي كردن در اصل رفتن زياد تاثير نداره. ادم زماني مي سوزه كه بفهمه طرفش از اول خودش رو واسه اين روز اماده كرده بوده. تو بهترين بودي يا بد تربن موقتي بودي وسيله ارضاي نياز هاي روحي رواني يا يه بازيچه به تمام معنا .اون وقت از خودت مي پرسي چرا اينطور شد؟ چرا كسي به تو و غرورت به سرنوشتت و به احساست اهميت نداده. من يه چيز رو تو ايران خوب ياد گرفتم ايراني جماعت مرد يا زنش لياقت خوبي ديدن رو ندارند. اونها تو عشق هم كسي رو مي خوان كه مو رو به تنشون سيخ كنه.
باید دید کدام یک برایت آزار کمتری دارد. بهر حال آدم گاهی از دشمنانش هم یاد میکند. برای من وقتی کار تمام است که هر دو خسته باشیم و بی تفاوت. آنگاه میروم. بی خداحافظی. بی دعوا. بی آنکه یادم بیاید رفتم. فقط یادم هست که خسته بودم و بی تفاوت.
گاهي وقتها رفته اي همه چيز از نظر تو تموم شده ولي به طرف مقابلت نگفتي..... كاش مي گفتي حتي با دعوا حتي با برخورد بد فقط ميگفتي تا سر كار نباشه تا توي بهت نمونه
با حرف اون دوستمون که گفت تصویر خوب امید میسازه موافقم. گاهی یک موضوع باید فراموش شه، و امید بازگشت ازش ساختن، اشتباهه. گاهی باید بد تمومش کنی تا دیگه فکر برکشت به سرت نزنه. دراین صورته که میتونی آزاد بشی. آزاد و رها وبی تعلق به کسی یا حتی یک تصویر.
تصوير قشنگ يه جور دردناكه و خداحافظي بد يه جور ديگه... اما بدتر از همه وقتيه كه با يكي خيلي معمولي خدافظي كني و ندوني آخرين باره كه مي بينيش،حتي يك بارم برنگردي واسه آخرين بار ببينيش! خيلي سخته كه ندوني كي بايد يه دل سير نگاش ميكردي...
۳۰ نظر:
اتفاقا باید بی‌رحم بود و سنگدل!
هر حرف خوشایند یا لبخندی
هنگام خداحافظی
مایه‌ی رنج فراوان خواهد شد هنگام تنهائی
اگه ميخوايد كسي رو براي هميشه ترك كنيد (حتي بعد از يك مشاجره ي وحشتناك)، سعي كنيد دوستانه ازش خدافظي نکنید.
اگه می شد می گفتم بدوت تصویر رهاش کنید ولی چون نمیشه میگم سعی کنید تیتراژ پایانی فیلم رو جوری تموم کنید که حس کنه بی خودی بلیط خریده حتی اگه مطمئن باشید فیلمتون شاهکار تاریخ سینمای عمرتون باشه!
نباید بذارید طرف مقابلتون يك عمر محدود به یک تصویر یا فیلم بمونه!
يك عمر... خیلی کوتاهه و طرفتون اگه الان عزیز نیست یه موقعی براتون خیلی عزیز بوده پس بذارید بره دنیاهای دیگه و تصاویر دیگه رو هم ببینه!
اگه طرف مقابل آدم خاطره-بازي باشه و نتونه خاطراتشو كنار بزاره و...
كسي دلش مياد سهمش كوبيدن در ماشين باشه؟!
به هر حال نسل اينجور آدمها هنوز منقرض نشده!
ممنون که بهم سر زدید :)
در مورد پستتون اما .
خیلی وقتا نمی شه خوب تموم کرد ... و اکثرا یک تصویر بد واسه آدم به یادگار می مونه و این خیلی تلخه متاسفانه ...
ما آدما (اگه آدم باشیم) پوست کلقت تر از اونی هستیم که فکر می کنیم! عزیزترین هامونو به خاک می سپاریم و بعد میندازیم گردن دمای خاک (نمونه اش خودم که هنوز بعد از بابام زنده ام و اونقد خوشم که با این زندگی که چارچنگولی به بد و خوبش چسبیدم)! می دونم خاک دل به سردی خاک این کره ی سیاه به گل نشسته نیست ولی خب! یه مثل خوابگاهی هست که میگه لابد اونی که ترکش کرده اونقدر بزرگ بوده که جای خالیش رفیقمونو به تقلای دست و پا کردن یکی جایگزین انداخته( دلداریی که به خودمون میدیم:)))! هم من می دونم هم تو که خیلی سخته ( مردن ازش راحت تره به خدا!) ولی بیا کمی دروغ بگیم! به قول نادر ابراهیمی بگذار انسان دروغ های قشنگ (؟) را باور کند! میگی قشنگ نیست؟ خب یه جوری دورغ بگو که قشنگ باشه! ما که تو واقعیت هاشم قشنگیی ندیدیم ولی تو نوشته های شما چرا!
:)
میفهمم.میفهمم.چیز دیگه ای جز این نمیشه گفت و از طرفی گفتن اینکه چقدر میفهمم این قضیه رو واسم ضروری بوn:)
گاهی همون تصویر آخر تلخی قبلش رو محو می گنه ... شاید کمی دورتر
chera adam bayad delesh bekhad baraye digaran khaterate gham angiz besaze
in tasvire ghashang khaterei mishe ke hamishe ashkesho dar biare na inke khoshhalesh kone
خیر قربان. مخالف نظرتون هستم. وقتی دارید می روید بزنید تصویر را داغان کنید. مبادا اینکه آن بنده خدا بخواهد یک عمر فقط با یک تصویر زندگی کند! آن تصویر خودش امید می سازد. امید نسازید جان من، امید نسازید دوست من، بگذارید بروید و چیزی را جا نگذارید. ببرید همه چیزتان را. نکنید آقا! از این نصیحتها نکنید.
نميدانم دوستاني كه مخالفند...
تا بحال تجربه ي اينكه تصوير آخري رو كه بسيار تلخه مرور كنن و با خودشون بگن كاش اينجوري تموم نميشد؟!
يه خداحافظي محترمانه يه پايان تلخه
اما خيلي جاها يه خداحافظي بد ميتونه يه تلخي بي پايان باشه
باهات موافقم شدید !
چون خودم تجربه کردم هم با پایان تلخو هم با یه تصویر قشنگو !
هنوزه هنوزه اون لحظه ی آخرو قشنگ از ذهنم نمیرهبا اینکه خودش مدتهاست رفته !
باشه به خاطر شما! به خاطر الی!میگم یه پایان تلخ بهتر از تلخی بی پایانه! ولی این پایان و تلخی برای هر کسی معنی خودشو داره واسه همینم نظرا فرق می کنه. شما رو نمی دونم ولی خداییش خودم می تونم خودمو ببینم لای نوشته هام که چه جوری دارم مستأصل دست و پا میزنم! خودم می دونم دارم حرف مفت می زنم. هیشکی نمی خواد پایان رو ببینه! من یکی حداقل نه! یهو می بینی تموم شد! نه تو می فهمی چطوری نه اون! یهو! همینجوری! یه دفعه! بعد اینجا اومدم کلیک کلیک رو اعصاب مردم تایپیدم که آره جانم اگه قراره تموم شه اینجوری تموم شه بهتره نه اونجوری! انگاری که ملت موندن تا من بیامو با توصیه هام مستفیضشون کنم تا کات کنن!هه!
khob o bad nadare ke
khoobesh ye joor dard dare b adesh ye joor dige misoozoone
valla
vali fek konam onvane postet ba esme yeki az filmaaye جيم كري yeki bashe
na?
درسته. موضوع فيلم همينه. خاطرات عاشقانه رو نميشه پاك كرد.
یک دفعه تمام میشه همه چیز بدون اینکه آدم فکرشو کنه.
ولی شاید اگر تلخ همه چیز تموم شه دیگه فکر برشگتنی وجود نداشته باشه !
فیلم رو یه بار دیگه ببین فقط همون نسل در حال انقراضش -که به قول شما هنوز منقرض نشدن-فراموش نمی کنن خاطره هاشونو! همونها هم زندگی بقیه ی کارکترهای فیلم رو که داشتن بدون خاطراتشون روزگار می گذروندن از هم می پاشونن!حالا شما هم شدی لنگه ی همونا! درد خودخواسته تونو تزریق نکنین به دیگران پلیییییییییییز! خیلی ها رو دیدم که خیلی هم خووووووووووب فراموش می کنن! بگذریم از بلاهت مثلاً آدم هایی مثل من که...بگذریم!
واقعا درسته
جا شدن هم مهارتی میخواهد که خیلی ها
متاسفانه بلد نیستند
از این به بعد چشم ( شوخی کردم )
همیشه باید این طوری باشیم .
موقعی که می خواستم رابطمو تموم کنم بهش گفتم می خوام برا آخرین بار ببینمش .براش یه 1 گل رز خریدم بهش گفتم به این دلیل براش یه دونه گل خریدم چون هیچ وقت حضورمو تو زندگیش جدی نگرفت.این یه دونه بخاطر وجوده خودشه .خیلی دوستانه یه نوشیدنی خوردیم. نیم ساعت پیش هم بودیم بعدش برا همیشه جدا شدیم.حالا اون دیدار شده کابوس زندگیم و هیچ وقت نمی تونم فراموشش کنم.
برای اولین بار هستش که آخرین بار مهممیشه؟
خوب يا بد خداحافظي كردن در اصل رفتن زياد تاثير نداره. ادم زماني مي سوزه كه بفهمه طرفش از اول خودش رو واسه اين روز اماده كرده بوده. تو بهترين بودي يا بد تربن موقتي بودي وسيله ارضاي نياز هاي روحي رواني يا يه بازيچه به تمام معنا .اون وقت از خودت مي پرسي چرا اينطور شد؟ چرا كسي به تو و غرورت به سرنوشتت و به احساست اهميت نداده. من يه چيز رو تو ايران خوب ياد گرفتم ايراني جماعت مرد يا زنش لياقت خوبي ديدن رو ندارند. اونها تو عشق هم كسي رو مي خوان كه مو رو به تنشون سيخ كنه.
قبول دارم ولي بعضي وقت ها نميشه
کاملا باهات موافقم
صد در صد....
موافقم......کاملا
صد در صد
اینقدر این پست به دلم نشست که دارم بقیه پست ها رو زیر و رو میکنم و میخونم.
کم پیش میاد وبلاگی یهو به دلم بشینه
به مینیمالهای وبلام اضافه شد.
باید دید کدام یک برایت آزار کمتری دارد. بهر حال آدم گاهی از دشمنانش هم یاد میکند. برای من وقتی کار تمام است که هر دو خسته باشیم و بی تفاوت. آنگاه میروم. بی خداحافظی. بی دعوا. بی آنکه یادم بیاید رفتم. فقط یادم هست که خسته بودم و بی تفاوت.
گاهي وقتها رفته اي
همه چيز از نظر تو تموم شده
ولي به طرف مقابلت نگفتي.....
كاش مي گفتي
حتي با دعوا
حتي با برخورد بد
فقط ميگفتي تا سر كار نباشه
تا توي بهت نمونه
وبلاگت فوق العاده اس با جمله هات خیلی حال کردم دست مریضاد
با حرف اون دوستمون که گفت تصویر خوب امید میسازه موافقم. گاهی یک موضوع باید فراموش شه، و امید بازگشت ازش ساختن، اشتباهه. گاهی باید بد تمومش کنی تا دیگه فکر برکشت به سرت نزنه. دراین صورته که میتونی آزاد بشی. آزاد و رها وبی تعلق به کسی یا حتی یک تصویر.
تصوير قشنگ يه جور دردناكه و خداحافظي بد يه جور ديگه...
اما بدتر از همه وقتيه كه با يكي خيلي معمولي خدافظي كني و ندوني آخرين باره كه مي بينيش،حتي يك بارم برنگردي واسه آخرين بار ببينيش!
خيلي سخته كه ندوني كي بايد يه دل سير نگاش ميكردي...
ارسال یک نظر