دوشنبه، آبان ۱۰، ۱۳۸۹

شهر بي تو مرا...

باز دیروز شهر دوازده میلیون و هفتصد و نود و شش هزار و پانصد و چهل و سه نفری تهران خالی بود
بس که در سفری...

(م.مستور)

پ.ن: انتظار هميشه فولاد آبديده نميسازد
تنش گسيختگي من پايين است...

۹ نظر:

ناشناس گفت...

انتظار فرسایش زندگی من است ...

moh3n گفت...

مقومت1 چند شدی عموجون؟
2 رو اصلا پاس کردی؟
تنش و بیخیال،کرنشتو بیشتر کن

دانژه گفت...

این شهر پر جمعیت بدجور خالیه!

جنین بی سر گفت...

فولاد شدن همیشه هم خوب نیست....هرچه مجکم تر شوی ناخالص تر می شوی...تا جائیکه دیگز از خودت چیزی باقی نمی ماند...همه ی وجودت می شود افزودنی هایی که برای محکم شدن به وجودت اضافه کرده ای...

ناشناس گفت...

انتظار آدم رو دیوونه می کنه،آبدیدگی اگر معنیش دیوانگیست،درسته!

ناشناس گفت...

تنش تسلیم من بالا رفته اما اصلاً چیز خوبی نیست انقدر آدمیزاد دیر بشکنه چون اگر بشکنه دیگه هیچ امیدی بهش نیست .

Homa گفت...

یکی از بهترین پست هات بود.

rampole گفت...

این پست مربوط به روزاییِ که آقا قم تشریف داشتند؟!!!
[لبخند بسیار بسیار ملیحم را که شکلکش موجود نیست تصور کن]
----------------------
بلاگت رو پسندیدم ، با وجود اینکه نقل قولهات عالیَن،مینیمالهایِ خودت زنده تر و کافی ترن!
می فهمی که...

ناشناس گفت...

انتظار باعث پیر کرنشی می شه و اگه زود به داد منتظر نرسی میشکنه